1216. Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Икки хислат бор, мусулмон одам уларни ўзида жам қилса, албатта жаннатга киради. Иккиси осон. Иккисига амал қиладиган кам», дедилар.

«Ё Аллоҳнинг Расули! Иккиси нима?» дейилди.

«Бирингиз ҳар намоздан кейин ўн марта такбир, ўн марта ҳамд, ўн марта тасбеҳ айтса, шу тилда юз элликта ва тарозида минг беш юзта», дедилар.

Бас, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уларни қўллари билан санаганларини кўрдим.

«Қачон бирингиз ухлашга ётса ва У зотга тасбиҳ, ҳамд ва такбир айтса, ўша тилда юз марта, тарозида мингта бўлади. Қай бирингиз бир кеча-кундузда икки минг беш юзта ёмонлик қилади?» дедилар.

«Ё Аллоҳнинг Расули! Иккисини қила олмаслиги қандай?» дейишди.

«Бирингизга намозда шайтон келиб «уни эсла, буни эсла», дейди. Бас, У зотни эсламайди», дедилар».