806. Саъд ибн Ҳакиймдан, у отасидан, у бобосидан ривоят қилинади:
«Умар розияллоҳу анҳунинг ҳузурига бордим. У менга «Эй биродаримнинг ўғли!» деб мурожаат қилди. Сўнгра кимлигимни сўради. Насабимни айтдим. У менинг отам исломгача етиб келмаганлигини билиб, менга «Эй ўғлим» деб мурожаат қила бошлади».
807. Салам ал-Алавийдан ривоят қилинади:
«Мен Анаснинг шундай деганини эшитдим:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг хизматчилари эдим. У Зотнинг ҳузурларига изн сўрамай кирар эдим. Бир куни келган эдим: «Ҳой ўғлим, тўхта. Ўша ерда тур! Сендан кейин бир иш бўлди. Энди фақатгина изн сўраб киргин», дедилар».
808. Ибн Абу Соъсоъадан, у отасидан ривоят қилинади:
«Абу Саъийд ал-Худрий унга «Эй ўғлим» деган экан».
|