772. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қурбонликка аталган туяни ҳайдаб кетаётган бир кишини кўрдилар ва:

«Уни миниб ол», дедилар.

«Бу – қурбонликка аталган туя», деди.

«Уни миниб ол», дедилар.

«Бу – қурбонликка аталган туя», деди.

«Уни миниб ол», дедилар.

«Бу – қурбонликка аталган туя», деди.

«Уни миниб ол! Шўринг қуругир!» дедилар».

773. Ибн Рифоъа ал-Қаразийдан ривоят қилинади:

«Ибн Аббоснинг ўзидан «Мен нон, гўшт еган эдим, таҳорат қиламанми?» деб сўраган одамга «Шўринг қурисин! Пок нарсалардан ҳам таҳорат қиласанми?!» деганини эшитдим».

774. Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳунайн куни Жаъронада эдилар. Ёмбилар Билолнинг қучоғида эди. У зот тақсимлар эдилар. Бас, бир киши олдиларига келиб:

«Адолат қил! Сен адолат қилмаяпсан!» деди.

«Шўринг қурсин! Мен адолат қилмасам, ким адолат қилади?!» дедилар. Шунда Умар:

«Ё Аллоҳнинг Расули! Қўйиб беринг! Бу мунофиқнинг бўйнини чопиб ташлай!» деди.

«Унинг ўз соҳиблари бор. Улар Қуръонни ўқийдилар, лекин ўқиганлари бўғизларидан нарига ўтмайди. Диндан худди камондан отилган ўқдек чиқиб кетадилар», дедилар».

775. Башир ибн Маъбад ас-Судусийдан ривоят қилинади:

«Унинг асл исми Заҳм ибн Маъбад эди. Ҳижрат қилиб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келди. Бас, У зот унга:

«Исминг нима?» дедилар.

«Заҳм», деди.

«Йўқ! Сенинг исминг Башир», дедилар.

У айтдики:

«Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан юриб бораётганимда, мушрикларнинг қабрлари олдидан ўтдилар ва:

«Анавулардан жуда кўп яхшиликлар ўтиб кетди» деб уч марта айтдилар. Сўнг мусулмонларнинг қабрлари олдидан ўтдилар ва:

«Анавулар жуда кўп яхшиликларни топдилар» деб уч марта айтдилар. Бирдан кўзлари икки кавуш кийиб, қабрларнинг устидан юриб кетаётган кишига тушиб қолди ва:

«Ҳой икки кавуши бор! Икки кавушингни ташла!» дедилар. Ҳалиги киши қараб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўрди-ю, шу заҳоти кавушларини ечиб, отиб юборди».