98. Абу Бакра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: “Эй, саҳобалар, мен сизларга катта гуноҳларнинг каттароғини айтиб берайми?” Саҳобалар дедилар: “Ҳа, Ё Расулаллоҳ” дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: “Гуноҳларнинг ҳаммадан улуғроғи аввал Худога ибодатда бошқани шерик келтиришдир. Кейин ота-онага оқ бўлишдир”. У киши бир нарсага суянган ҳолда эдилар, кейин туриб ўтирдилар-да, айтдилар: “Ёлғон гувоҳлик бериш, (ёки ёлғон сўзлашдир)”. Мана бу охирги жумлани қайта-қайта такрор этдилар.

99. Абу Хужайфа розияллоҳу анҳудан ривоят: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: Мен таомни бир нарсага суянган ҳолда емасман.

И з о ҳ. Таом ейишдаги суннат шуки, икки тизза устига ўтириб ейилади. Агар ўнг оёқ устига ўтириб, таом тановул қилса, бу тариқа ҳазм учун манфаатлидир.

100. Жобир бин Самура розияллоҳу анҳу дедилар: Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни бир болишга, яъни ёстиққа суяниб ўтирганларини кўрдим.

101. Фазл ибн Аббос розияллоҳу анҳумо дейдилар: Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг вафот топган беморликларида ҳузурларига кирдим. Бошларига сариқ латта боғлаб олган эдилар. У кишига салом бердим. Жавоб бериб, дедилар: “Эй Фазл”. Мен дедим: “Лаббайка ё Расулаллоҳ”. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: “Шу латта билан бошимни маҳкам боғла”. Мен айтганларини қилдим. Кейин туриб ўтирдилар. Муборак қўлларини елкамга қўйиб, тик турдилар. Сўнг масжидга чиқдилар.