1799/1. Алидан р.а. ривоят қилинади: «Расулуллоҳнинг  с.а.в.  «Балоғатга етгандан кейин етимлик йўқ. Кундузидан кечасигача жим (сукут қилиб) юриш йўқ», деб айтганларини эшитдим». Абу Довуд ривояти.

Имом Абу Сулаймон Хаттобий Маъолус «Сунан» номли китобларида бу ҳадисни қуйидагича шарҳлаганлар: «Жим юриш жоҳилият аҳлининг амалларидан эди. Улардан бири бир кеча ва кундуз эътикоф ўтирарди-да, ҳеч нарса гапирмай, сукут қиларди. Ислом келгандан кейин бундан қайтарилди ва яхшиликларни зикр этишга буюрилди».

1800/2. Қайс ибн Абу Ҳозимдан р.а. ривоят қилинади. Абу Бакр Сиддиқ р.а. аҳмаслик Зайнаб исмли аёлнинг олдига кирдилар. Унинг гапирмаётганини кўрдилар. Ва унга: «Нима учун гапирмаяпсан?» дедилар. Атрофидагилар: «Ҳаж қилган, гапирмайди», деб айтишди. Шунда Абу Бакр унга: «Гапиргин, бу (ишинг) ҳалол бўлмайди. Ва бу жоҳилият амалларидандир», деганларида, у хотин гапирди. Имом Бухорий ривояти.