Илк ислом даврида қабрларни зиёрат қилишдан қайтарилган эди. Чунки, уларга сиғиниш, ҳар хил бўлмағур амаллар қилиш, қабрларни тавоф қилиб, атрофида айланиб, юзи-кўзини суртиш кабилар учраган эди. Шунинг учун Расулуллоҳ (с.а.в.) мана бундай марҳамат қилган эдилар: 
من زار القبور فليس منا
“Кимки қабрларни зиёрат қилса, биздан эмас!” . (1)
Мазкур ҳадиси шарифни қабрлар атрофини айланиб, юз-кўзларини суртадиган, қабристонда ҳар хил ношаръий амаллар қиладиган, у ерда овоз чиқариб, уввос тортиб йиғлайдиган кимсалар назарда тутилаётган бўлиши мумкин. Зотан, Расулуллоҳ (с.а.в.): қабрларни зиёрат қилишдан қайтарган эдим. Энди, уларни зиёрат қилаверинглар! Чунки, у сизларга охиратни эслатади, дунёда парҳезгор қилиб қўяди” деганлар .  (2)

***

1. Абдурраззоқ 3/6705.
2. Муслим 2/977; 3/1977; Термизий 2/1060; Абу Довуд 3/3237, 3700; Насоий 1/2159; 3/5162; Ибн Можжа 1/1571; Дорақутний 4/4737; Табароний “Мўъжам ал-кабир” 2/1152; “Мўъжам ал-авсат” 3/2709; Байҳақий “Сунан ал-кубро” 4/6985; “Сунан ас-суғро” 1/1177, 1181; Ҳоким 1/1385-1387; Аҳмад 1/1235, 4319.