Исломда умумжамоа бўлиб яшаш тарғиб қилинади. Мусулмонлар жамоасига, уларнинг раҳбарига қарши чиқиш эса қораланади. Шу маънода қуйидагича саҳиҳ ҳадиси шариф зикр қилинган:
من خرج من الطاعة وفارق الجماعة فمات مات ميتة جاهلية ومن خرج على أمتي يضرب برها وفاجرها لا يتحاشى من مؤمنها ولا يفي لذي عهدها فليس مني ومن قاتل تحت راية عمية يدعو إلى عصبية أو يغضب لعصبية فقتل فقتلة جاهلية
“Кимки итоат қилишдан чиқиб ва жамоадан айрилиб ўлиб кетса, жоҳил ўлик ҳолда ўлган бўлади. Кимки умматимга қарши чиқса, уларнинг яхшисини ҳам, ёмонини ҳам ураверса, уларнинг мўъминлигига ҳам, аҳдга вафо қилишига ҳам парво қилмаса, демак, у мендан эмас! Кимки асабийликка чақирадиган кўр-кўрона байроқ остида урушса ёки асабийлиги сабабли ғазабланса-ю, шундан ўлдириладиган бўлса, демак, у жоҳилона ўлим топибди” . (1)

***

1. Муслим 3/1848; Насоий 2/3579; Аҳмад 2/7931; Байҳақий “Сунан ал-кубро” 8/16388; “Шуаб ал-имон” 6/7495-7496; Ибн Абу Шайба “Мусаннаф” 11/135; Суютий “Жамъ ал-жавомеъ” 1/4864; Абу Авона 8/5760, 5762-5763;