Мусибат етганда сабру тоқат қилмоқ исломда маъқулланади. Мусибат вақтида юзларни юлиб, кийимларни йиртиб, уввос солиб йиғлаш ҳамда ўликдаги бўлган-бўлмаган сифатларини айтиб йиғлаш таъқиқланган. Қуйидаги саҳиҳ ҳадиси шариф шу ҳақидадир:
ليس منا من لطم الخدود وشق الجيوب ودعا بدعاء أهل الجاهلية
“Биздан эмасдир, ўз юз-кўзларига урадиган, ёқаларини йиртадиган ва жоҳилият аҳлининг чақириғи билан чақириб йиғлайдиган кимса!” (1)
Имом Термизий ушбу ҳадисни “ҳасани саҳиҳ” деган. (2)
“Жоҳилона чақириқ ёки айтим” дейилганда, ўлган одамнинг сифатларини айтиб-айтиб, боз устига овоз чиқариб йиғлаш назарда тутилган. Бу нарса шариатда қораланади.
    Юқоридаги маънони таъкидлаб, Расулуллоҳ (с.а.в.) яна бундай деб хитоб қилганлар:
ليس منا من سلق ومن حلق ومن خرق
“Биздан эмасдир мусибатда овозини кўтарган, сочини қирққан ва кийимларини йиртган кимса!”  (3)

***

1.  Бухорий 2/1294, 1297-1298; 3/3519; Муслим 1/103; Насоий 1/1987; Аҳмад 1/4361; Байҳақий “Сунан ал-кубро” 4/6909; “Маърифат ас-сунан ва-л-асор” 6/2344; Абу Яъло 9/5201; Ибн Абу Шайба “Мусаннаф” 3/11456-11457; “Муснад” 1/246; Табароний “Мўъжам ал-авсат” 2/2143; Суютий “Жамъ ал-жавомеъ” 1/1348; ал-Муттақий “Канз ал-уммол” 31/42437.
2.  Термизий 3/999.
3.  Насоий 1/1992; Аҳмад 4/19553; Табароний 25/1344; Абу Яъло 4/2133; Исҳоқ ибн Роҳвайҳ 5/2318; Суютий “Жомеъ ал-аҳодис” 18/19524;”Жомеъ ас-сағир” 3/7683;