Анас ибн Ҳаким Зоббий айтади – у Зиёддан ёки Ибн Зиёддан қўрқиб Мадинага борди. Абу Ҳурайрага йўлиқди:
“Мени насабига қўшди, унинг насабидан бўлдим. Шунда у: “Эй йигит, сенга ҳадис айтиб бермайинми?” деди. Мен: “Аллоҳ сизга раҳм қилсин, айтинг”, дедим”.  Юнус айтади: “Менимча у Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан зикр қилди”.
“Инсонлар қиёмат кунида амалларидан аввал ҳисоб қилинадигани намоздир. Роббимиз жалла ва азза малоикаларига, Ўзи ўта билувчи ҳолда, айтади: “Бандамнинг намозига назар солинглар, уни бутун қилибдими ёки нуқсонли қилибдими”. Агар бутун бўлса у учун бутун ҳолда ёзилади. Агар ундан бирор нарса нуқсонли бўлса: “Назар солингларчи, бандамда нафлдан бормикан?” дейди. Агар унда нафл бўлса: “Бандамнинг фарзларини нафлларидан тўлдиринглар”, дейди. Сўнгра амаллар анга ўшанга кўра олинади”. 

Такрор.

Тамим ад-Дорий Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ушбу маънодаги ҳадисни ривоят қилган.
“Сўнгра закот ҳам шунга ўхшаш бўлади. Кейин ҳамма амаллар ана шунга кўра олинади”, дедилар”.