Анас (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади:
“Албатта, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам, Абу Бакр, Умар ва Усмонлар қироатни “Алҳамду лиллаҳи Роббил ъаламийн” билан очар эдилар”.

Оиша( розияллоҳу анҳо)дан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам намозни такбир ва “Алҳамдулиллаҳи Роббил ъаламийн”ни қироат қилиш билан очар эдилар. Қачон рукуъ қилсалар, бошларини кўтариб ҳам, пастга тушириб ҳам юбормас, лекин ўртача тутар эдилар. Қачон бошларини рукуъдан кўтарсалар, тик туриб олмагунларича сажда қилмас эдилар. Қачон саждадан бошларини кўтарсалар, яхшилаб ўтириб олмагунларича яна сажда қилмас эдилар. Ҳар икки ракатда “Ат-таҳийяту” айтар эдилар. Қачон ўтирсалар, чап оёқларини тўшар ва ўнг оёқларини тик тутар эдилар. Шайтоннинг ақибидан ва йиртқичнинг ястанишидан наҳий қилар эдилар. Намозни салом бериш билан тамом қилардилар”.

Мухтор ибн Фулфулдан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Анас ибн Молик розияллоҳу анҳунинг шундай деяётганини эшитдим:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Менга шу онда сура нозил қилинди”, деб:
“Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм. Иннаа аътойнакал кавсар”ни тугатгунча қироат қилдилар.
“Кавар нималигини биласизларми?” дедилар. Улар:
“Аллоҳ ва унинг Расули билувчироқдир”, дейишди.
“Бас албатта, у Роббим менга жаннатда (бўлишини) ваъда қилган дарёдир”, дедилар”.

Урва Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилади ва бўҳтон (воқеасини) зикр қилади. Оиша розияллоҳу анҳо шундай деди:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўтирган эдилар. Юзларини очиб:
“Аъузу бис самиъил алийм минаш шайтонир рожийм. (Албатта, ифкни келтирганлар ўзингиздан бўлган бир тоифадир)* оятини айтдилар”.
Абу Довуд шундай деди: “Бу ҳадис мункардир. Бу ҳадисни дарҳақиқат, жамоат Зуҳрийдан ривоят қилганда, ушбу каломни ушбу шарҳга кўра зикр қилишмаган. Истеъоза амри Ҳумайднинг сўзидан деб қўрқаман”.

* Нур сураси 11-оят.