Абдулмалик ибн Робеъ ибн Сабра отасидан, у бобосидан ривоят қилади. У шундай деди:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Агар бола етти ёшга етса, уни намозга буюринглар. Қачонки, ўн ёшга етса, унинг учун уришинглар”, дедилар”.

Амр ибн Шуайб дадасидан, у бобосидан ривоят қилиб, шундай деди:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Фарзандларингизни етти ёшга етганда намозга буюринглар. Қачонки, ўн ёшга етса, унинг учун уришинглар. Ётар жойларини ажратинглар”, дедилар”.

Довуд ибн Саввар ушбу ҳадисни исноди ва маъноси билан ривоят қилиб, унга қўшимча:
“Қачон бирингиз ходимини, қулини ёки мардикорини уйлантирса, унинг киндигидан пастига ва тиззасидан юқорисига назар солмасин”ни зиёда қилди. Абу Довуд шундай деди: “Вакеъ унинг исмида ваҳм қилди. Ундан Абу Довуд ат-Таёлисий бу ҳадисни ривоят қилиб, шундай деди: “Абу Ҳамза Саввар ас-Сайрофий бизга ҳадис айтиб берди”.

Ҳишом ибн Саъд шундай деди: “Биз Муоз ибн Абдуллоҳ ибн Жубайб ал-Жуҳанийнинг олдига кирганимизда, у хотинига шундай деди:
“Гўдак қачон намоз ўқийди?”. Унинг хотини:
“Биздан бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ана шу ҳақда сўралганини ривоят қилган. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай деганлар:
“Агар гўдак чапидан ўнгини ажратса, уни намозга буюринглар”.