Абу Зарр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам :
“Мен учун ер покловчи ва саждагоҳ қилинди”, дедилар”.

Албатта, Али розияллоҳу анҳу сафар қилар экан Бобилдан ўтди. Муаззин унинг олдига келиб, аср намозига азон айтди. Бобилдан чиққач, муаззинга намоз учун такбир айтишликни буюрди. Намоздан фориғ бўлгач, шундай деди:
“Албатта, Ҳабибим соллаллоҳу алайҳи васаллам мени мақбарада намоз ўқимоғимдан наҳий қилдилар. У зот мени Бобил ерида намоз ўқимоғимдан наҳий қилдилар. Чунки у лаънатланган ердир”.

Алидан Сулаймон ибн Довуднинг ривоят қилган ҳадиснинг маъносини  Аҳмад ибн Солиҳ ҳам ривоят қилган. Фақат у “فَلَمَّا بَرَزَ” нинг ўрнига “فَلَمَّا خَرَجَ”ни айтган.

Абу Саъид розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Расулуллоҳ  соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар”. Мусо ўз ҳадисида:
“Амрнинг ўйлашича:
“Албатта, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам  шундай дедилар:
“Ҳаммом ва мақбарадан бошқа ернинг ҳаммаси саждагоҳдир”.