Анас ибн Моликдан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Биз Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга шом намозини ўқир эдик. Сўнгра ўқ отардик. Шунда ҳар биримиз ўқининг етган жойини кўрарди”.

Салама ибн Акводан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шомни қуёш ботиб, унинг қоши йўқолган вақтда ўқир эдилар”.

Марсад ибн Абдуллоҳдан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Абу Айюб бизга ғозий бўлиб келган вақтда, бир куни Мисрда Уқба ибн Омир шомни кечиктирди. Шунда Абу Айюб туриб унга:
“Эй Уқба, бу қандоқ намоз”, деди. Уқба:
“Биз машғул бўлиб қолдик”, деди. Абу Айюб:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг:
“Умматим яхшиликда, ёки суннатда доим бўлади, шомни юлдузлар зоҳир бўлмоқлигигача кечиктирмаса”, деганларини эшитмаганмидинг?- деди”.