Жобир ибн Абдуллоҳдан ривоят қилинади.  У шундай деди:
“Пешинни Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга ўқир эдим. Шунда майда тошдан бир ҳовучни кафтимда совутиш учун олардим. Уни пешонамга (тўғрилаб) қўйиб иссиқнинг шиддатидан унга сажда қилардим”.

Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳу шундай деди:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам намозларининг миқдори ёзда уч қадамдан беш қадамгача, қишда беш қадамдан етти қадамгача бўлар эди”.

Абу Заррдан ривоят қилинади. У шундай дейди:
“Биз Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга эдик. Шунда муаззин пешинга азон айтишни хоҳлади. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам унга:
“Совутгин”, дедилар. Сўнгра яна азон айтишни хоҳлаганда икки марта ёки уч марта:
“Совутгин”, дедилар. Ҳатто тепаликларнинг соясини кўрдик. Сўнгра:
“Ҳароратнинг шиддати жаҳаннамнинг қайнаб чиққан иссиғидандир. Агар ҳарорат қаттиқ бўлса, намозни совутинглар”, дедилар”. 

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Агар ҳарорат шиддатли бўлса, намоздан совутингиз”, ибн Мавҳаб:
“Намозни совутингиз”, деди.
 “Албатта ҳароратнинг шиддати жаҳаннамнинг қайнаб чиққан иссиғидандир”,  дедилар”.

Жобир ибн Самурадан ривоят қилинади:
“Албатта, Билол пешинга азонни қуёш заволга оғган вақтда айтар эди”.