Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
“Инсонлар ўз эҳтиёжлари билан ишлар эдилар ва шу ҳолларида жумага борар эдилар. Бас уларга ғусл қилсаларингизчи дейилди”.

Икрима розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Ироқликлардан бир гуруҳ кишилар келиб:
“Эй ибн Аббос! Жума куни ғусл қилиш вожиб деб ўйлайсизми?”, дедилар. У:
“Йўқ! Лекин у ғусл қилган киши, ғусл қилмаган кишидан яхшироқ ва покроқдир. Унда вожиблик йўқ.  Ҳозир сизларга ғусл қандай бошланганини хабарини бераман”, деди. Одамлар жун кийим кийиб, туш пайтларида ишлаб ҳаракат қилишарди. Уларни масжидлари тор, шифти паст бўлиб, ҳар вақт ёпиқ турарди. Бир иссиқ кунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам  чиқдилар. Одамлар ана шу жун кийимда терлади, ҳатто улардан ёқимсиз ҳид таралди. Бу билан бир-бирларига озор бердилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам  ана шу ҳидни сезгач:
“Эй одамлар! Бу кун бўлса, ғусл қилинг ва сизлардан ҳар бирингиз хушбўйликдан нимани топса, афзалини сурсин”, дедилар”, деди.
Ибн Аббос:
“Сўнгра Аллоҳ таоло яхшиликни жўнатди. Кишилар жундан бошқа нарса киядиган ва ишларидан тўхтайдиган бўлди. Масжидлари кенгайди. Баъзиларнинг бошқаларга тер ҳидидан етказадиган азияти йўқолди”, деди.

Сумрадан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Расулуллоҳ  соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Ким жума куни таҳорат қилса, қандоқ яхши. Ким ғусл қилса, у афзалдир”, дедилар”.