Амр ибн Осс розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Зоту Салосил ғазотида совуқ кечада эҳтилом бўлиб қолдим. Агар ғусл қилсам ҳалок бўлишдан қўрқиб, таяммум қилдим. Сўнгра шерикларим билан бомдод намозини ўқидим. Бас улар ана ўшани Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга зикр қилдилар. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Эй Амр! Сен жунуб ҳолингда шерикларинга намоз ўқиб бердингми?”- дедилар. Мен у зот соллаллоҳу алайҳи васалламга:
“Мени ғусл қилишдан тўсган нарсанинг хабарини бериб, шундай дедим:
“Албатта, мен Аллоҳ таолонинг:
“Ва ўзингизни ўлдирманг, албатта, Аллоҳ сизларга Раҳийм бўлган Зотдир”, деган оятини эшитганман”, дедим. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кулдилар ва ҳеч нарса демадилар”.
Абу Довуд шундай деди:
“Абдураҳмон ибн Жубайр Мисрлик бўлиб, Хорижа ибн Ҳузофанинг мавлосидир. У Жубайр ибн Нуфайрнинг ўғли эмас”.

Амр ибн Осснинг мавлоси Абу Қайсдан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Албатта, Амр ибн Осс бир қўшинда эканлигида”, деди. Ва мана шу ҳадисни зикр қилди.
“У аврат жойларини ювди ва намозга қилгандек таҳорат қилди. Сўнгра улар билан бирга намоз ўқиди”, деб шунинг ўзини зикр қилган. Таяммумни эса зикр қилмаган.
Абу Довуд шундай деди:
“Бу қисса Авзоийдан ҳам ривоят қилинган. У эса Ҳассон ибн Атийядан ривоят қилиб, унда:
“Бас таяммум қилди”, деган”.