198 (1240) 2999. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«)Қурайш ва унинг динини тутганлар( ҳаж ойларидаги умрани ер юзидаги энг катта бузуқликлардан бири деб билар эдилар. Улар муҳаррамни сафар қилар эдилар ва: «Қачонки, туянинг яраси битса, излар йўқолса, сафар ойи тугаса, умра қилувчига умра ҳалол бўлади», дер эдилар.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ва у зотнинг саҳобалари тўртинчи куни эрталаб ҳажга эҳром боғлаб келдилар. У зот уларга уни умра қилишни буюрдилар. У (иш) уларга катта бўлиб кўринди ва:
«Эй Аллоҳнинг Расули! ҳалолликнинг қайсиси?» дейишди.
«ҳалолликнинг барчаси», дедилар».

199 (000) 3000. Абулолия ал-Барродан ривоят қилинади:
“Ибн Аббос розияллоҳу анҳу: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам зулҳижжа ойидан тўрт кун ўтганидан кейин келиб, ҳажга эҳром боғладилар. Бас бомдод намозини ўқидилар. Бомдод намозини ўқиб бўлгач: “Ким умра қилмоқни хоҳласа умра қилсин”, дедилар.
 
200 (000) 3001. Наср:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳажга эҳром боғладилар”, дедилар.
Абу Шиҳоб ривоятларида эса: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга ҳажга эҳром боғлаб чиқдик”, бўлиб келган.
Жаҳзамийдан ташқари барчаларининг ривоятларида: “Бомдодни Батҳо, номли жойда ўқидилар”, бўлиб келган. Бу киши у нарсани айтмаганлар.

201 (000) 3002. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ва у зотнинг саҳобалари (зулҳижжанинг) ўн кунлигидан тўрт куни ўтганида ҳажга талбия айтган ҳолда келдилар. Уларга умра қилишни буюрдилар.

202 (000) 3003. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам зулҳижжа ойидан тўрт кун ўтканида бомдодни Зув-тува номли ерда ўқидилар. Ва саҳобаларига эҳромларини умрага айлантиришга буюрдилар. Ўзи билан қурбонлиги борлар эса ундай буюрмадилар”.

203 (1241) 3004. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Бу умра билан ҳузурландик. Кимнинг ҳузурида қурбонлиги бўлмаса, бутунлай эҳромдан чиқсин. Бас, умра қиёмат кунигача ҳажнинг ичига кирди», дедилар».

204 (1242) 3005. Абу Жамра аз-Зубаъий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Таматтуъ қилдим. Одамлар мени бундан наҳ­йи қилдилар. Ибн Аббосдан сўрадим. У менга буни қилишга амр қилди. Сўнгра байт томонга бориб ухладим. Тушимда биров келиб: «Умра мақбул, ҳаж мабрур!» деди. Ибн Аббоснинг олдига бориб кўрган нарсам ҳақида хабар бердим. Шунда у: «Аллоҳу акбар! Аллоҳу акбар! Абул Қосим соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннати!» деди».