Анас ибн Моликдан (р.а.) ривоят қилинади:
Бир жаноза олдидан ўтилганида тобутдаги кишини яхшилиги билан мақталди. Шунда Аллоҳнинг набийси: "Вожиб бўлди, вожиб бўлди, вожиб бўлди", дедилар. Ва яна бошқа бир жаноза олдидан ўтиб, унга ёмонлиги билан мақталди. Аллоҳнинг набийси: "Вожиб бўлди, вожиб бўлди, вожиб бўлди", дедилар. Шунда Умар (р.а.): "Отаонам сизга фидо бўлсин. Бир жаноза олдидан ўтиб, яхшилик билан мақталганида, сиз, вожиб бўлди, деб айтдингиз. Бошқа бир жаноза олдидан ўтиб, уни ёмонлиги билан мақталганида, сиз, вожиб бўлди, вожиб бўлди, вожиб бўлди, деб айтдингиз", деганларида, Расулуллоҳ (с.а.в.): "Кимнинг яхшилиги билан мақтасангиз у кишига жаннат вожиб бўлади. Кимнинг ёмонлиги билан мақтасангиз, у кишига дўзах вожиб бўлади. Сизлар Аллоҳнинг ердаги гувоҳларисизлар. Сизлар Аллоҳнинг ердаги гувоҳларисизлар сизлар Аллоҳнинг ердаги гувоҳларисизлар", деб айтдилар. Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган.