(...) Амрадан (р.а.) ривоят қилинади:
“Бир яҳудий аёл Оиша (р.а.) ҳузурларига келиб, тиланчилик қилдида "Аллоҳ сизни қабр азобидан сақласин", деди. Шунда Оиша: "Эй Аллоҳнинг расули! Одамлар қабрда азобланадими?" дегандилар, Расулуллоҳ (с.а.в.) Аллоҳ номи билан у нарсадан паноҳ тилаб, сўнгра тонгларнинг бирида уловларига миндилар. Ўшанда қуёш тутилган эди. Оиша (р.а.): "Хотинлар билан масжиддаги ҳоналар орасидан чиқдим", дедилар. Шу пайт Расулуллоҳ (с.а.в.) маркабларида келиб, намоз ўқийдиган намозгоҳларида тўхтадилар. Ўринларидан турдилар, одамлар ҳам ортларида туришди. Узоқ қиёмда турдилар. Кейин рукуъ қилиб, у рукуъларини узоқ бажардилар. Сўнгра кўтарилиб, узоқ қиёмда турдилар. Буниси аввалги қиёмдан озроқ эди. Кейин рукуъ қилиб, ўша рукуъларини узун қилдилар. Бу ҳам аввалгисидан озроқ эди. Сўнгра бошларини кўтарганларида қуёш очилиб бўлган эди. Кейин у зот: "Мен сизларни кўрдимки, қабрда ҳудди дажжол фитналагани каби фитланасизлар", дедилар”.
Оиша (р.а.): "Мен Расулуллоҳ (с.а.в.) ни ана шундан кейин дўзах азоби ва қабр азобидан паноҳ тилаганларини кўрдим", дедилар.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган.