(806) 254. Ибн Аббосдан (р.а.) ривоят қилинади. Бир пайт Жаброил алайҳиссалом Набий алайҳиссалом ҳузурларида ўтиргандилар, устларида (эшик очилгандаги каби) бир овоз эшитдиларда, бошларини кўтардилар. Жаброил алайҳиссалом айтдилар. Бу осмондаги бир эшик бўлиб, бугун очилди. Бундан олдин очилмаган эди. Фаришталар ана шу очилган жойдан тушишди. Бу ерга тушган фаришталар фақат бу кун тушишган. Бундан олдин тушишмаган. У фаришта салом бериб: "Сиз икки олиб келинган нурнинг хушхабарини беринг. Сиздан аввал бирор Набийга у нур берилмаган. Ўша нур фотиҳа сураси билан Бақара сурасини охирги (икки) оятидир. Ундан бирор ҳарф ўқисанг (ундаги сўраган нарсанг) берилади", деб айтди.

(807) 255. Абдураҳмон ибн Язиддан (р.а.) ривоят қилинади. Абу Масъудга Байтуллоҳ олдида учрашиб қолиб: "Бақара сурасини икки ояти ҳақида айтган ҳадисингиз менга етиб келди", десам, у зот: "Ҳа, Расулуллоҳ (с.а.в.): "Бақара сурасининг охирги оятини ким кечаси ўқиса (инсу-жин ёмонлиги ва офатлардан) кифоя қилади", дедилар.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган.

(808) 256. Абу Масъуд ал-Ансорийдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): "Ким Бақара сурасининг охирги икки оятини кечаси ўқиса унинг учун кифоя қилади", дедилар.
Абдураҳмон: "Абу Масъудга Байтуллоҳни тавоф қилиб юрганида йўлиқиб, сўраган эдим, юқоридаги ривоятни Набий алайҳиссаломдан эканини гапириб берди.
Бу ерда юқоридаги ҳадис икки марта такрор келган.