(774) 205. Абдуллоҳ (р.а.) ривоят қилинади.
Расулуллоҳ (с.а.в.) ҳузурларида то тонг отгунича ухлаган киши ҳақида зикр қилинди. Шунда Расулуллоҳ (с.а.в.): "Бу кишининг (ёки бир) қулоғига шайтон бавл қилиб қўйгандир", дедилар.

(775) 206. Али ибн Абу Толибдан (р.а.) ривоят қилинади. Набий (с.а.в.) Али билан Фотимани уйларини тақиллатиб: "Намоз ўқимайсизларми?: дедилар. Шунда мен: "Эй Аллоҳнинг расули! Бизларнинг жонимиз Аллоҳнинг қўлида. Агар уни юборишни хоҳласа юборади яъни, тирик ҳолда уйғотади", дедим. Мана шу сўзни айтганимда у зот жўнаб кетдилар. Кетаётганларида (қўлларини) сонларига уриб: "Дарҳақиқат, инсон жуда кўп жанжал – баҳс қилувчидир", деб Каҳф сурасини мана шу 54-оятини ўқидилар.

(776) 207. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Набий (с.а.в.): "Сиздан бирингиз қачон ухласа, шайтон унинг бошининг орасига учта тугун тугади. Ҳар бир тугунни уриб: "Сенга узун кеча бор, ухла!" дейди. Агар у уйғониб, Аллоҳни зикр қилса, бир тугун ечилади. Агар таҳорат қилса, иккинчи бир тугун ечилади. Агар намоз ўқиса, тугунлари ечилиб, ўзи ҳаракатчан, руҳи пок бўлади. Агар ундоқ қилмаса, руҳи чиркин, ўзи дангаса бўлиб, ўрнидан тўради", дедилар.