(772) 203. Ҳузайфадан (р.а.) ривоят қилинади. Кечаларнинг бирида Набий (с.а.в.) билан бирга намоз ўқидим. У зот Бақаоа сурасини ўқиш билан бошладилар Юзинчи оятда рукуъ қилсалар керак, десам у зот унда давом этдилар. У сурани бир ракарда ўқиб рукуъ қилсалар керак, десам, у зот Нисо сурасини бошлаб қолдилар. Кейин Оли Имрон сурасини бошладилар. Уни оҳиста ўқирдилар. Агар тасбеҳ ояти ўтса тасбеҳ айтардилар. Агар сўраладиган жойи келса сўрардилар. Агар паноҳ тилайдиган жойи келса паноҳ тилардилар. Сўнгра рукуъ қилиб рукуъларида "Субҳана роббиял ъазийм", деб айтардилар. Рукуълари ҳам қиёмларига яқин бўлар эди. Сўнгра: "Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ", деб айтиб, рукуъда турганлари каби узоқ турардилар. Сўнгра сажда қилиб: "Субҳана роббиял ъала", деб айтардилар. Саждалари қиёмларига яқин бўлар эди.
Жарирнинг ривоятларида: "Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ, роббана лакал ҳамд", бўлиб келган.

(773) 204. Абдуллоҳдан (р.а.) ривоят қилинади. Бу зот: "Расулуллоҳ (с.а.в.) билан бирга намоз ўқидим. Намозни узун қилиб юборганларидан ёмон бир ишни қасд қилдим", деганларида, у зот: "У қасд қилган ёмон нарсангиз нима эди?" дейилганида, у зот: "Ўтириб, уни тарк қилишни қасд қилдим", дедилар.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган.