(541) 39. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): "Жинлардан ўзбошимчалари эрталаб намозимни кесиб чалғитиш учун келди. Аллоҳ менга имкон берди. Уларни бўғдимда масжид устунларидан бирига боғлаб сизларни барчангиз (ёки ҳаммангиз) ни тонг отганида томоша қилишингизни хоҳлаган эдим, кейин биродарим Сулаймонни "Раббим мени мағфират қилиб шундай мулк беогинки, мендан кейин бирор кишига ундай мавқеъ лойиқ бўлмасин", деб айтган сўзларини эслаб қолдим. Аллоҳ у шайтонни хор бўлган ҳолда қайтариб юборди.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган. Фақат арабий лафздаги "Фазаъаттуҳу", сўзи ўрнига "фадаъаттуҳу" сўзи келтирилган.

(542) 40. Абу Дардодан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.) ўринларидан туриб: "Аъузу биллаҳи минка", яна "Алъанукака билаънатиллаҳ", яъни Аллоҳ номи билан сендан паноҳ тилайман. Аллоҳ лаънати билан сени лаънатлайман, деб уч марта айтдилар. Сўнгра гўёки бир нарсани тановул қилаётгандек қўлларини чўздилар. Намоз ўқиб бўлганларидан кейин биз: "Эй Аллоҳнинг расули намозда нимадир деб айтдингиз бундан олдин эшитмаган эдик. Ва яна қўлингизни ҳам чўздингиз", десак у зот: "Аллоҳ душмани Иблис юзимга уриш учун оловли учқун билан келди. Мен Аллоҳ номи билан сендан паноҳ тилайман, деб уч марта айтдим. Кейин Аллоҳнинг мукаммал лаънати билан сени лаънатлайман, деб уч марта айтган эдим лекин у чекинмади. Сўнгра уни ушлашни хоҳладим. Агар биродаримиз Сулаймоннинг дуолари бўлмаганида эди, у боғланар ва Мадина аҳли болалари ўйнаб юришар эди, дедилар.