Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам «Умро»­да уни кимга ҳиба қилинган бўлса, ўшанинг мулки, деб ҳукм қилдилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қай бир одам бошқа бировга умрбодликка бир нарса берса, у ўшаники ва унинг орқасидан қолувчиники бўлади. Бас, у буни сенга ва сенинг ортингдан қоладиганларга, модомики, сиздан бир киши қолса ҳам, бердим, деганидир. Бас, у кимга берилган бўлса, ўшаники бўлади. Албатта, у ўз соҳибига қайтмас. Чунки у берги шаклида берди. Унга мерос воқе бўлди», дедилар».
Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам рухсат берган «умро», бу сенга ва сенинг ортингдан қоладиганларга, дейилганидир. Аммо бу сенга ҳаётинг давомида, деса, у нарса ўз эгасига қайтади».
Зуҳрий шундоқ фатво берар эди».
Муслим ва Абу Довуд ривоят қилишган.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ансорийлардан ўғли унга бир боғни берган аёл вафот этиб, ўша ўғил мен унга умрбодга берган эдим, деганида, унинг ака-укалари эса ҳаммамиз баробармиз деганларида, у (боғ) ҳаётида ҳам, мамотида ҳам уникидир, деб ҳукм чиқардилар.
«Унга буни мен садақа қилган эдим», деди ўғил.
«Бундоқ қилиш (қайтиш) сенга тўғри келмайди», дедилар у Зот.
Абу Довуд ва Аҳмад ривоят қилишган.