Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ким айни ўз молини касодга учраган инсон ҳузурида топса, у ўша молга бошқалардан кўра ҳақлидир», дедилар».
Бешовлари ривоят қилишди.
Абу Довуднинг ривоятида:
«Агар унга ўша (мол)нинг баҳосидан бирор нарса берган бўлса, қолганига у ҳақдорларнинг олдингисидир. Ва қайси бир одам ўлса-ю, унинг ҳузурида бошқа одамнинг матоҳи айни ҳолида бўлса, ундан бирор нарсани адо этганми, йўқми бари бир у ҳақдорларнинг олдингисидир», де­йилган.

Самура розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ким айни молини бир киши ҳузурида топса, у энг ҳақлидир. Сотиб олган ўзига сотувчидан кутади. Яъни, харидор сотувчидан (ҳақини) қайтариб олади», дедилар».
Абу Довуд ва Насаий ривоят қилишган.

Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Биздан бир киши ўзининг вафотидан кейин ғуломининг озод бўлишини эълон қилди. Бас, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Буни мендан ким сотиб олади?!» дедилар. Уни Нуъайм ибн Абдуллоҳ сотиб олди. У зот баҳосини олиб, у(эгаси)га бердилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий.