Амр ибн Авф ал-Музаний розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Сулҳ мусулмонлар орасида жоиздир. Магар ҳаромни ҳалол қилган ёки ҳалолни ҳаром қилган, мустасно. Мусулмонлар шартлари устидан чиқурлар. Магар ҳалолни ҳаром қилган ёки ҳаромни ҳалол қилган шарт, мустасно», дедилар».
Термизий, Абу Довуд ва Бухорий ривоят қилган.

Каъб ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У киши Ибн Абу Ҳадраддан қарзини беришни масжидда талаб қилди. Бас, икковларининг овозлари кўтарилди. Ҳаттоки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам уйлари ичида туриб эшитдилар. Кейин икковлари томон чиқдилар, ҳужраларининг пардасини очиб туриб:
«Эй Каъб!» деб нидо қилдилар.
«Лаббай, эй Аллоҳнинг Расули», деди у.
«Қарздан бунчасини қўй», деб ярмига ишора қилдилар.
«Батаҳқиқ, шундоқ қилдим, эй Аллоҳнинг Расули», деди.
«Тур. Қарзни адо эт», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд ва Насаий ривоят қилишган.