Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага келганларида улар мевани бир йил, икки йилга «салаф» савдо қилар эдилар. Бас, у Зот:
«Ким хурмони (бошқа ривоятда, бир нарсани) салаф савдо қилса, маълум ўлчов, маълум вазн билан, маълум муддатга салаф қилсин», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий.

 Муҳаммад ибн Абу Мужолид розияллоҳу анҳу айтадиларки:
«Мени Абдуллоҳ ибн Шаддод ва Абу Бурдалар Абдуллоҳ ибн Абу Авфонинг олдига юбориб:
«Сўра-чи, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари у зотнинг даврларида буғдойла «салаф» савдо қилишар эканларми?» дедилар. Бас, у:
«Шом аҳли набийтлари билан буғдойда, арпада ва ўсимлик ёғида маълум ўлчов ва маълум вақтга салаф қилар эдик», деди.
«Ҳузурида (молнинг) таги борлар биланми?» дедим.
«У ҳақида улардан сўрамас эдик», деди.
Сўнгра икковлари мени Ибн Абза ҳузурига юбордилар, ундан ҳам сўрадим. Бас, у:
«Ҳа, улардан экинлари борми-йўқми сўрамас эдик», деди».
Бухорий, Абу Довуд ва Насаий ривоят қилишган.
Абу Довуд ва Ибн Можа келтирган ривоятда:
«Ким бир нарсада салаф қилса бошқасига буриб юбормасин», дейилган.