Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон Мино масжиди яқинидаги тошни отсалар, еттита кичик тош отардилар. ҳар тошни отганларида такбир айтардилар. Кейин унинг олдидан ўтиб илгарилар ва қиблага қараб, икки қўлларини кўтариб дуо қилар эдилар. У зот ўша ерда узоқ турар эдилар.
Сўнгра иккинчи тош отиш жойига келардилар. Унда ҳам етти тошнинг ҳар бирини такбир ила отардилар. Кейин водийга яқин томонга чапга ўтардилар. Кейин тўхтаб, қиблага қараб, икки қўлларини кўтариб дуо қилар эдилар.
Кейин Ақобадаги тош отиш жойига келардилар. Унда ҳам етти тошнинг ҳар бирини такбир ила отардилар. Сўнгра бурилиб кетар, унинг олдида тўхтамас эдилар».
Бухорий ва Абу Довуд ривоят қилишган.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«У киши қурбонлик кунидан кейинги уч кунда тош отиш жойларига боришда ҳам, қайтишда ҳам пиёда юрарди ва Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундоқ қилганлари ҳақида хабар берар эди».
Абу Довуд ва Термизий ривоят қилишган.

Абу Баддоҳдан, у отаси розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам туябоқарларга тунаш масаласида қурбонлик куни тош отгандан кейин ўша кундан кейинги икки куннинг тош отишини жамлашга рухсат бердилар. Бас, улар уни икки кундан бирида отар эдилар».

Бошқа бир ривоятда:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам чўпонларга бир кун отиб, бир кун отмасликка рухсат бердилар», дейилган.
Сунан эгалари ривоят қилишган.