Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга у зотнинг қурбонликларига қарашимни, гўштлари, терилари ва жабдуқларини садақа қилишимни ва у нарсалардан қассобга бермаслигимни амр қилдилар. Унга биз ўзимиз берамиз», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий.

Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Биз ўз қурбонликларимизнинг гўштларидан Минонинг уч куни ўтганидан кейин емас эдик. Бас, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бизга рухсат бердилар, енглар ва ўзингиз ила олинг ҳам, дедилар. Биз едик ва ўзимиз билан ҳам олдик».
 
Ибн Умар розияллоҳу анҳу:
«Овнинг  жазосига  ва  назрга сўйилган нар-садан ейилмайди. Ундан бошқадан ейилади», деди».
Бухорий, Муслим.