Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан ҳудайбия йили туяни етти киши номидан, молни етти киши номидан сўйдик».
Муслим, Абу Довуд ва Термизий ривоят қилишган.

Бошқа бир ривоятда:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан ҳаж нияти ила эҳром боғлаб чиқдик. Бас, у зот бизни туя ва молда шерик бўлишга амр қилдилар. ҳар бир катта қурбонликка етти кишидан».

 Яна бошқа ривоятда:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан ҳаж ва умрада ҳар етти киши бир катта қурбонликда шерик бўлдик», дейилган.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга сафардалигимизда Қурбон ҳайити бўлиб қолди. Бир сигирда етти киши ва бир туяда ўн киши шерик бўлдик».
Насаий ва Термизий ривоят қилишган.

Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У киши бир кишини туясини чўккалатиб сўяётганини кўриб қолиб: «Уни чап қўлини боғланган ҳолда тик қўйвор! Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатлари шундоқ!» деган.
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Насаий

Бухорийнинг ривоятида:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ўз қўллари билан еттита туяни тик ҳолда сўйдилар», де­йилган.