Абдураҳмон ибн Язийд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У Ибн Масъуд билан бирга ҳаж қилди. Унинг катта тош отишни етти майда тош ила чап томонини қиблага, ўнг томонини Минога қилиб туриб отганини кўрди. Сўнгра:
«Шу мақомда у зотга Бақара сураси нозил бўлган», деди».
Бухорий, Абу Довуд, Термизий, Насаий.

Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳа­йит куни уловлари устида туриб тош отаётганларини ва: «ҳаж ибодатларингизни мендан олишларингиз учун. Мен билмайман, эҳтимол ушбу ҳажимдан кейин ҳаж қилмасман», деганларини кўрдим».
Муслим, Абу Довуд ва Аҳмад ривоят қилишган.

 Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳа­йит куни тошни чошгоҳ пайтида отдилар. Ундан кейин қуёш заволга кетгандан сўнг».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий.

Қудама ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг тошни туя устида туриб отаётганларини кўрдим. Уриш ҳам, қувиш ҳам, нари тур-бери тур ҳам йўқ».
Насаий ва Термизий ривоят қилишган.