Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У киши: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қилганларидек қиламан. Мен сизларни шоҳид қилиб айтаманки, умрани вожиб қилдим», деди. Сўнгра чиқиб, Байдага етиб келди ва: «ҳаж билан умранинг шаъни бир хил. Сизларни гувоҳ қилиб айтаманки, мен ўз умрам билан бирга ҳажни ҳам вожиб қилдим», деди. Кейин Қудайддан сотиб олинган қурбонликларни ҳайдаб олди. У бирор нарсани сўймади ҳам, ўзига қилиши ҳаром бўлган нарсалардан бирортасини қилмади ҳам. Шунингдек, қурбон куни бўлмагунча сочини олдирмади ҳам, қисқартмади ҳам. Ўша куни у сўйди, соч олдирди ва биринчи тавофи ила ҳам умранинг, ҳам ҳажнинг тавофини адо қилдим, деб билди ҳамда «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундоқ қилганлар», деди».
Бухорий, Муслим ривоят қилишган.

Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам, у зотнинг саҳобалари ҳам Сафо билан Марва орасида фақат бир марта, биринчи тавофни қилдилар, холос».
Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий.

 Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Умрани ният қилиб «лаббайка» айтганлар Байт­ни, Сафо ва Марва орасини тавоф қилдилар ҳамда эҳромдан чиқдилар. Сўнгра Минодан қайтганларидан кейин бошқа тавоф қилдилар. Аммо ҳаж ва умрани жамлаганлар эса, бир тавоф қилдилар, холос».
Бухорий ривоят қилган.
 
Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишига «Сенинг Байт ва Сафо ҳамда Марва орасидаги тавофинг ҳажингга ва умрангга кифоя қилади», деганлар».