Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Маккага ҳайз кўрган ҳолда келдим. Байтни тавоф қилмадим. Сафо ва Марва орасида саъй ҳам қилмадим. Бу ҳақда Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга шикоят қилдим. У зот:
«ҳожи нима қилса, шуни қилавер. Фақат пок бўлмагунингча Байтни тавоф қилма», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий.

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Абу Бакр мени ўзини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам амир қилган ҳажда, видолашув ҳажидан олдин, бир гуруҳ одамлар билан одамларнинг ичида «Бу йилдан кейин мушрик ҳаж қилмайди. Байтни ялонғоч тавоф қилмайди» деб эълон қилиш учун юборди».
Бухорий, Муслим ва Термизий ривоят қилишган.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Байтнинг атрофида тавоф қилиш мисоли намоз кабидир. Аммо сизлар унда гаплашасизлар, холос. Ким унда гапирса, фақатгина яхшиликни гапирсин», дедилар».
Термизий ва Ҳоким ривоят қилишган.