Зайд ибн Собит розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг эҳром учун кийимларидан жудо бўлганларини ва ғусл қилганларини кўрдим».
Имом Термизий ривоят қилган.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга эҳром учун эҳромга киришларидан олдин ва эҳромдан чиқишлари учун байтни тавоф қилишларидан олдин хушбўй суртар эдим».

Бошқа бир ривоятда:
«Худди мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг эҳромдалик чоғларида фарқларидаги мискнинг ялтирашига назар солиб тургандекман», жумласи зиёда қилинган.

 Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам пешинни Мадинада тўрт ракат ва асрни зул-ҳулайфада икки ракат ўқидилар. Сўнгра ўша ерда ётиб қолдилар. Тонгда уловларини миндилар. У тик турганида «лаббайка» айтишни бошладилар».
Иккисини Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам сочларини яхшилаб тараганларидан, мой суртганларидан, ўзлари ва саҳобалари изор ва ридони боғлаганларидан кейин Мадинадан жўнаб кетдилар. У зот ридо ва изордан терига сепиладиган заъфарон суртилганидан бошқасини қайтармадилар. У зот Зул-ҳулайфада тонг отдирдилар. Уловларини миндилар. Байданинг устида тик бўлганларида у зот ҳам, саҳобалари ҳам «лаббайка» айтдилар. У зот қурбонликка аталган туяларига белгилар осдилар. Бу ҳодиса зулқаъдадан беш кун қолганда бўлди.  У зот Маккага зулҳижжадан тўрт кеча ўтганида етиб келдилар. Сўнг байтни тавоф қилдилар ва Сафо билан Марва орасида саъй қилдилар. Эҳромдан чиқмадилар. Чунки у зот қурбонлик ҳайдаб келган эдилар. Сўнгра Макканинг юқори тарафига, ҳажун яқинига тушдилар. У зот ҳажни ният қилиб «лаббайка» айтган эдилар. Биринчи тавофларидан кейин то арафадан қайтгунларича Каъбага яқинлашмадилар. У зот саҳобаларига байтни тавоф, Сафо ва Марва орасида саъй қилишга, сўнгра сочларини қисқартиб, эҳромдан чиқишга амр қилдилар. Бу туяга белги боғлаб олиб келмаганлар учун эди. Кимнинг хотини ўзи билан бўлса, у унга ҳалол бўлди. Шунингдек, хушбўй ва ки­йим ҳам».
Имом Бухорий ривоят қилган.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Зубоъа бинти Зубайр ибн Абдулмутталибнинг олдига кирдилар. Шунда у:
«Эй Аллоҳнинг Расули! Мен ҳаж қилмоқчиман, аммо тобим йўқ», деди.
«ҳажни қилавер ва шарт қилиб: «Эй Аллоҳим! Эҳромдан чиқишим Сен мени тутиб қолган жойда», дегин, дедилар. У Миқдод ибн Асваднинг хотини эди».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий.