Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб:
«Эй Аллоҳнинг Расули, қайси садақанинг ажри улуғдир», деди.
«Ўзинг соғ-саломат, ҳирс қилиб туриб, фақирликдан қўрқиб туриб ва бойликни умид қилиб туриб садақа қилмоғинг. Юриб-юриб (жой) келиб қолганда, фалончига бунча, фистончига бунча деб юрма. Фалончиники ўзи бор»,  дедилар».
Бухорий, Муслим ва Насаий ривоят қилишган.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Эй Аллоҳнинг Расули, қайси садақа афзал?» дедим.
«Моли ознинг жон-жаҳди ила бергани ва аҳли аёлингдан бошла», дедилар у зот».
Абу Довуд ва Ҳоким ривоят қилишган ва «саҳиҳ» дейишган.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Бир дирҳам юз минг дирҳамдан ўзиб кетди», дедилар.
«Қандай қилиб, эй Аллоҳнинг Расули?» де­йишди.
«Бир одамнинг икки дирҳами бор эди. Бирини олиб садақа қилди. Бошқа бир одамнинг кўп моли бор эди. У ўз молининг бир бурчидан юз минг олиб, садақа қилди», дедилар».
Насаий ривоят қилган.