Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Аббос Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан закотни вақти келишидан олдин бериш ҳақида сўради. Бас, у зот унга бундай қилишга рухсат бердилар».
Абу Довуд ва Термизий ривоят қилишган.
Бошқа бир ривоятда:
 «У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам Умарга:
«Биз Аббоснинг бу йилги закотини ўтган йили олган эдик», деганлар».
Бухорийнинг ривоятида:
«Одамлар у(закот)ни ийддан бир-икки кун олдин берар эдилар», дейилган.

 Амирлардан бири Имрон ибн ҳусайнни садақа олгани юборди. У қайтиб келганида амир унга:
«Мол қани?» деди. Имрон:
«Мени мол учун юборган эдингми?! Биз уни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам замонларида қаердан олсак, ўша ердан олдик. Ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам замонларида қаерга қўйсак, ўша ерга қўйдик», деди».
Абу Довуд ва Саъид ибн Мансур саҳиҳ санад билан ривоят қилишган.
Шарҳ: Демак, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг даврларида закот қайси юртдан тўпланса, ўша ернинг закотга ҳақдорларига тарқатиб берилган. Улуғ саҳобий Имрон ибн ҳусайн розияллоҳу анҳу ҳам шундай қилганлар.

Абу Ҳилол ас-Сақафий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир одам Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб:
«Сиздан кейин закотдан бўлган битта улоқни ёки қўйни, деб қатл қилинишимга оз қолди», деди.
У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Агар у муҳожирларнинг фақирларига берилмаганда, уни олмас эдим», дедилар».
Насаий ривоят қилган.