Умар розияллоҳу анҳу ушбу оят ҳақида:
«Қандоқ ҳам яхши икки идл ва илова», деган.
Бухорий ривоят қилган.

Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам бир қабр олдида йиғлаб ўтирган аёлнинг ёнидан ўтаётиб унга:
«Аллоҳдан қўрқ ва сабр қил», дедилар. У аёл:
«Нари тур! Менга етган мисибат сенга етгани йўқ!» деди.
Аёл у зотни танимаган эди. Унга, ҳалиги одам, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам эдилар, дейилди. Бас, у Он ҳазратнинг эшикларига келди ва у ерда эшик оғаларини кўрмади ва у зотга:
«Сизни танимабман», деди. Шунда У зот:
«Албатта, сабр биринчи зарбададир», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Мўминга тикон кириши ва ундан юқорироқ мусибат етса ҳам, албатта, Аллоҳ ўша туфайли унинг даражасини кўтаради ва гуноҳини ювади», дедилар».
Термизий ва Муслим ривоят қилган.

Муҳаммад ибн Холид ас-Суламийдан у отасидан, у бобосидан ривоят қилган:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Албатта, Аллоҳдан бир бандага мартаба бериш кетган бўлса-ю, унга банда амали билан етмаган бўлса, Аллоҳ уни жасадида, ё молида, ё боласида балога гирифтор қилади. Сўнгра уни ана ўшанга токи Аллоҳдан унинг учун кетган мартабага эриштиргунча сабр қилдиради», дедилар».
Абу Довуд ривоят қилган.

Уммул Аълаа розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Беморлигимда Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам мени кўргани келдилар ва:
«Эй, Уммул Аълаа, севинавер, мусулмоннинг касали туфайли Аллоҳ унинг хатоларини худди олов олтин ва кумушнинг кирини кетказгандек кетказади», дедилар».
Абу Довуд ривоят қилган.

Абу Мусо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қачон банда бемор бўлиб қолса ёки сафарга чиқса, Аллоҳ таоло унга соғлик ва муқим вақтида қиладиган амалларнинг ажрини ёзади», дедилар».
Аҳмад, Бухорий ва Абу Довуд ривоят қилган.