Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам билан Хуфтон намозини ўқир, сўнгра қавмига келиб уларга ўша намозни ўқиб берар эди».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий ривоят қилган

Язид ибн ал-Асвад розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«У киши ёш болалик чоғларида Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам билан намоз ўқиганлар. У зот намозни ўқиб бўлиб, бирдан икки кишини намоз ўқимай масжиднинг бир томонида турганларини кўриб қолдилар. Бас, уларни чақирдилар. Уларни титраб-қалтираб турган ҳолларида олиб келинди. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Сизларни биз билан намоз ўқишдан нима ман қилди?» деб сўрадилар. Икковлари:
«Биз намозни ўз жойларимизда ўқидик», дедилар.
Бас, У зот:
«Ундоқ қилманглар. Қачон бирингиз ўз жойида намоз ўқисаю, сўнгра имомни намоз ўқимаган ҳолда топса, у билан намоз ўқисин. Албатта, у(намоз) унинг учун нафлдир», дедилар».
Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган