Абу Қатода розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Биз Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам билан намоз ўқиётган эдик. У зот бирдан одамларнинг тапир-тупирини эшитиб қолдилар ва намозни ўқиб бўлиб:
«Сизга нима бўлди?» дедилар.
«Намозга шошилдик», дейишди.
«Ундоқ қилманглар. Қачон намозга келсангиз ўзингизга оҳисталикни лозим тутинглар. Етганингизни ўқиб, ўтганини тўлатиб ўқинглар», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд ривоят қилган.


Бошқа бир ривоятда:
«Қачон иқомани эшитсангиз, намозга ўзингизга охисталик ва виқорни лозим тутган ҳолингизда боринг. Шошилманг. Бас, намозни етган жойингиздан ўқинг, ўтган жойни ўзингиз тамомланг», дейилган.
Яна бир ривоятда:
«Қачон намозга саф тортилса, бирортангиз унга югургилаб бормасин. Лекин, ўзига оҳисталик ва виқорни лозим тутган ҳолида юриб борсин. Намозни етган жойидан ўқи. Сендан ўтганини қазо қил», дейилган.

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Қачон намозга иқома айтилса, мени кўрмагунингизча турманглар», дедилар».
Бухорий, Муслим ривоят қилган. Термизий:
«Менинг чиққанимни кўрмагунингизча»ни зиёда қилган.