Зайд ибн Собит розияллоҳу анҳудан ривоят:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга «Ван Нажми»ни ўқиб бердим. Бас, У зот унда сажда қилмадилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган.

Робийъа ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят:
«Умар ибн Хаттоб Жума куни минбарда «Наҳл» сурасини қироат қилди. Бас, сажда оятига етганда тушиб, сажда қилди. Одамлар ҳам сажда қилдилар. Келаси Жума бўлганида, яна ўша сурани қироат қилди. Сажда (ояти) келганда:
«Эй, одамлар, албатта, ҳозир сажда оятидан ўтамиз, бас, ким сажда қилса, батаҳқиқ, тўғри қилган бўлади. Ким сажда қилмаса, унга гуноҳ йўқ», деди. Умар розияллоҳу анҳу ўзи сажда қилмади».

Ибн Умар:
«Аллоҳ бизга саждани фарз қилмаган магар хоҳласак (қиламиз)», деди».
Иккисини Бухорий ривоят қилган.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам кечаси Қуръон (оятлари) саждасида қайта-қайта: «Юзим ўзини куч ва қудрати ила халқ қилган, қулоқ ва кўзини ёрган зотга сажда қилди», дер эдилар».