Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Банданинг Роббисига энг яқин бўлиши, у сажда қилганидадир. Бас, дуони кўпайтиринглар», дедилар».

Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам саждаларида «Аллоҳумма иғфир лии занби куллаҳу, диққаҳу ва жиллаҳу ва аввалаҳу ва охираҳу ва аланиятаҳу ва сирраҳу», дер эдилар».
Муслим ва Абу Довуд ривоят қилишган.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Бир кеча Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўрпада йўқотиб қўйдим. Изласам, қўлим оёқларининг остига тегди, У зот саждагоҳда эканлар, икки оёқлари тик турган экан. Ўзлари бўлса «Аллоҳумма аъузу биризока мин сахатика ва бимуъофотика мин уқубатика, аъузу бика минка, Лаа уҳсий синоъан алайка. Анта камо аснайта ала нафсика», дер эдилар».
Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган.