"Одамларни разолат ва тубанликка элтадиган тамаъдан Аллоҳ таолога сиғининг! Ўринсиз тамаъга олиб борадиган ва ҳожати бўлмаган ўринда тамаъ қилишдан Аллоҳ таолога сиғининг!" (Аҳмад ибн Ҳанбал. "Муснад", V жузъ, 232-бет)

Шарҳи: Улуғ зотлар ҳирсни пастлик, тамаъни фақирлик, иккисини эса ахлоқсизликнинг онаси деб аташган.
Одамлардан беҳожат бўлиб яшаш нақадар гўзал бир ҳол бўлса, тамаъ шу қадар ёмон бир хулқдир. Тамаъдан сақланиш ва болаларни ундан асраш ҳар бир мусулмоннинг ва ҳар бир оила бошлиғининг зиммасидаги бурч экан, илм аҳллари учун эса, янада зарурроқдир. Дардман:

Агар юз нописанд иш қилса дарвеш,
Юз суҳбатдошнинг бири олмас тилга,
Ва агар бир нописанд иш қилса султон,
Анинг донғи учадир элдан-элга.

Бу ишларнинг чорасини кўриш, Ислом олимларининг аввалги нуфузлари ва ўтган замонлардаги ҳурматларини қайтариш учун тири-шиш лозим эди, фарз эди, лекин вақт етишмайдими ёки замон мусо-ада қилмайдими, ҳеч бир чора кўрилмаяпти, ишлар ҳамиша ўз йўли-да ўз ҳолича кетиб боряпти.