عن أبِى هريرة رضى اللهُ عنه أنّ رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: " ما من مؤمن إلا وأنا أولى به فى الدُّنيا والآخرة، اقروا إن شئم ( النبى أولى بالمؤمنين من أنفسهم) فأيما مؤمنٍ مات وترك مالاً فليرثهُ عصبته من كانوا، ومن ترك دينا أو ضياعا فليأتنى فأنا مولاهُ".

Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): “Мен дунёда ва охиратда мўминларнинг энг яқин кишисиман. Агар хоҳласаларингиз Аллоҳнинг қуйидаги оятини ўқинглар. “Пайғамбар мўминларга ўзларидан ҳам ҳақдорроқдир» (Аҳзоб-6)
Қайси мўмин вафот этиб мол-дунё қолдириб кетса ўша молни асабаси бўлган меросхўрлари олади. Ким қарз ёки етим ташлаб кетса менга олиб келсин, мен мавлоси яъни кафолатловчисиман”, дедилар.
Шарҳ: Расулуллоҳ (с.а.в.) маййитнинг қарзини узишда ёрдамлашишга чақирмоқдалар. Хусусан маййит меросхўрлари ёш бўлишса. Ҳа, иш боши мусулмонлар оммасига лойиқдир. Агар бу мажбуриятга бирор киши турмаса, уни бўйинга олишга ошиқмоқга мусулмонларда яхшилик бор. Расулуллоҳ (с.а.в.), мен мўминларга нафсларидан ҳам аълороқман, уларни ишларига харисман. Ўлганларидан кейин ожиз бўлиб қолишса, устларидаги ҳаққиларини адо қиламан. У зот ушбу сўзларини қуйидаги оят билан тасдиқламоқдалар.. “Набий мўминларга нафсларидан ҳам олийроқдир”. Сўнгра у зот: “Мусулмонлардан ким мол қолдириб кетса, ундан кейин ўша мол меросхўрларигадир. Ким етим ёки қарз ташлаб кетса, уни адо этишга мен кафилдирман. Қарздор ҳам, ёш бола меросхўрлар ҳам мени олдимга келсин”, дедилар.