عن أنس بن مالك رضى الله عنه قال: قال رسولُ الله صلى الله عليه وسلّم: "ما منْ مسلمٍ يغرِسُ غرْسا أوْ يزْرعُ زرْعاً فيأكُلُ منهُ طيرٌ أو إنسانٌ أو بهِيمةٌ إلاّ كان لهُ بِهِ صدقةٌ".

Анас ибн Молик (р.а.)дан ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): “Бирор мусулмон кўчат экса ёки уруғ сепса ўша эккан ёки сепган нарсасидан қуш ёки инсон ёки ҳайвон еса унинг учун садақа бўлади”, дедилар.
Шарҳ: Расулуллоҳ (с.а.в.) кўчат ўтқазиб, уруғ экишга тарғиб қилиб, кўчат ўтқазувчи ва уруғ сепувчиларга бериладиган савобни қуйидаги сўзларида баён қилдилар. Ким кўчат ўтқазиб, уруғ экса ўша эккан нарсасидан одам ёки қуш ёки Аллоҳнинг халқлари бирор махлуқ еса эккан кишига савоб бўлади. Ўша эккан киши махлуқотларни овқатлантиришни қасд қилсин ёки қасд қилмасин, махлуқотлар ейишига рози бўлсин ёки карих кўрсин ҳар қанақасида ҳам савобга эришаверади. Шунга ўхшаш тарғиботни бошқа ҳадисда ҳам айтиб ўтганлар. Агар қиёмат бўлиб қолсада сизлардан бирингизни қўлида кичик кўчат бўлса, ўша кўчатни экиб қолишга улгурса экиб қўйсин. Ана шу қилган амалига ҳам савоб олади.