عن عائشة رضى الله عنها قالت:" كان النبى صلى الله عليه وسلم إذا دخل العشر شدّ مئزره و أحيا ليله، و أيقظ أهله"

Оиша (р.а.) айтадилар. Набий (с.а.в.) қачон (охирги) ўнлик кирса, белни маҳкам боғлаб, кечани бедор ўтказар ва аҳлларини уйғотар эдилар.
Шарҳ: Набий (с.а.в.) баъзи кечалари қоим бўлардилар. Баъзиларида эса хослаб бедор ўтказардилар. Энг кўп бедор бўладиганлари рамазон эди. Рамазон ичида энг кўп бедор бўладиганлари ўртадаги ўн кунлик эди. Чунки ўртадаги ўн кунликда аксар одамларда ғафлат бўлиб, ҳимматлари сусайиб қолар эди. Қачонки лайлатул қадр аниқ бўлгач, рамазонни охирги ўн кунлигига аҳамият бера бошладилар. Ана шу кечаларни барчасини бедор қилиб, аёлларидан четланиб, раббилари ибодатига киришиб кетардилар. Ана ўша куннинг бир кечаси минг ойдан яхши бўлган қадр кечасини аҳлларидан қайси бири шерик бўлишни хоҳласа, ўша кимсани уйғотиб, биргаликда кечани иҳё қилардилар.