عن أبى هريرة رضى الله عنه قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: "من حج لله فلم يرفث ولم يفسق رجع كيوم ولدته أمه".

Абу Ҳурайра (р.а.)дан ривоят қилинади. Набий (с.а.в): “Ким Аллоҳ учун ҳаж қилса, уни бажариш мобайнида фаҳш сўз айтмаса ва фисқ фасод қилмаса худди онаси туққан кунидек гуноҳсиз қайтади”, дедилаp.
Шарҳ: Ҳажни шундай бир улуғ маконга ўхшатилмоқдаки, инсон ана шу ҳаж сабабли аҳли, ватани ва болаларини тарк қилиб, Аллоҳни амрини ижобат қилган ҳолда, қийинчилик ва машаққатни кўтариб, дунё ишларидан халос бўлади ва кўплаб лаззат ва шаҳватларни тарк қилади ҳамда кафанга ўхшаш либос билан кифояланади. Маълум кунларда маъсиятдан узоқ бўлиб, Аллоҳ зикри билан машғул бўлади. Шунинг учун ҳаж, гуноҳлари учун каффорат бўлади. Шунинг учун шариат худди босқон темир зангини кетказгани каби ҳажни гуноҳларни кетказувчи, деб белгилади. Албатта бунда ҳажнинг одобларига риоя қилиш ва мақсад қилинган ғояни мулоҳаза этишни шарт қилиб қўйди. Ушбу ибодатда фаҳш сўзлар сўзлаш ва дўстлар билан бирга уруш жанжал қилишни қораланади. Ким ҳажнинг одобларига риоя қилиб, мақбул ҳажни адо этса, худди гуноҳлардан холи бўлган ёш гўдак каби бўлиб қолишини ҳам Расулуллоҳ (с.а.в.) эълон қилдилар.