عن عائشة رضى الله عنها قالت: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: إذا أنفقت المرأةُ من طعام بيتها غير مفسدة كان لها أجرها بما انفقت، ولزوجها أجرُهُ بما كسب، وللخازن مثلُ ذلك، لا ينقص بعضهم أجر بعض شيئا.

Оиша (р.а.)дан ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): “Қачон  аёл  уйидаги  таомдан исроф қилмай, инфоқ қилса, унга инфоқ қилган нарсаси туфайли ажр бўлади. Эрига эса касб қилгани туфайли ажр бўлади. Хазиначига ҳам ўшанинг қисмича ажр бўлади. Баъзилари баъзиларининг ажридан ҳеч нарсани камайтирмайди”, дедилар.
Шарҳ: Набий (с.а.в.) хотин эрини молидан инфоқ қилса ўша инфоқ қилгани учун хотинга, ҳаракат қилиб топгани учун эрига ҳам ажр бўлишини ўргатмоқдалар. Хусусан бу нарса одат тусига кирган овқат ва шунга ўхшаш нарсаларни меҳмонга ёки тиланчиларга улашишда бўлса. Албатта бунга эри изн берганидан кейин амалга оширади. Шуни сингари молни сақлашга вакил қилинган мусулмон, ишончли хазиначи ҳам эгасини изни билан буюрилган жойга, ҳеч камайтирмасдан нарсаларни етказса унга ҳам ажр бўлишини айтмоқдалар. Сўнгра Набий (с.а.в.) ўша ажрга эришганлар ҳар-бири ўзига хос савобга эришиши, бир-бирларини савобларига путур етмасдан, ишига муносиб савоб олишини ҳам уқтирмоқдалар. Чунки ажр Аллоҳнинг фазли бўлиб хоҳлаган кишисига ўша фазлини беради.
“Ўзларингиз учун тақдим қиладиган ҳар бир яхшиликни (Қиёмат куни) Аллоҳнинг ҳузурида янада яхшироқ ва улуғроҳ ажр-мукофот ҳолида топурсизлар”. (Муззаммил-20)