عن أبى هريرة رضى الله عنه أن أعرابّيا أتى النبى صلّى الله عليه وسلم قال: دلنى على عمل إذا عملته دخلت الجنة، قال: تعبد الله ولا تشرك به شيئًا، وتقيم الصلاة المكتوبة، و تؤدى الزكاة المفروضة وتصوم رمضان. قال: والذى نفسى بيده لا أزيد على هذا، فلمّا ولّى قال النبى صلى الله عليه وسلم "من سرّه أن ينظر إلى رجل من أهل الجنّة فلينظر إلى هذا".

Абу Ҳурайра (р.а.)дан ривоят қилинади. Бир Аъробий Набий    (с.а.в.)нинг олдиларига келиб, “Мени бир амалга буюринг-ки, уни бажарсам жаннатга кирайин”, деди.
Набий (с.а.в.): “Аллоҳга ибодат қил. Унга ҳеч нарсани шерик қилма, фарз намозларни ва фарз закотни адо эт, Рамазон рўзасини тут”, дедилар. Аъробий: “Аллоҳга қасамки, бундан ортиғини қилмайман” деди. У кетганидан кейин Набий (с.а.в.): “Кимни жаннат аҳлидан бир кишини кўриш қувонтирса, бу кишига қарасин”, дедилар.
Шарҳ: Саҳрода яшовчи бир араб Набий (с.а.в.) олдларида туриб, жаннатга киритиб ва дўзахдан йироқ қиладиган бир амалга йўллаб қўйишларини талаб қилди. У талабини қисқа ҳолда бўлишини талаб қилган эди лекин Набий (с.а.в.) улуғ истагини баён қилиб, жавобни лўнда айтиб, Аллоҳга ибодат қилишга, тоатни холис адо этишга, намозни қоим қилишга, закотни беришга ва бошқа диннинг арконларини бирортасини тарк қилмасдан адо этишга буюрдилар. Мана шу суҳбатдан кейин аъробий кета туриб бу айтилган гапларга бирор нарса зиёда ҳам қилмаслик ва улардан бирортасини камайтирмасликка  Аллоҳ номи билан қасам ичди. Набий (с.а.в.) хурсанд бўлиб, албатта бу киши агар буюрилган нарсаларни маҳкам ушлаб, то Аллоҳга йўлиқгунича мана шу буйруқларда бардавом бўлса агар бирор нафлни адо этмаса ҳам жаннат аҳлидан эканини хабарини бердилар. Мана шу нарса бизлар учун бўлган башоратдир.