|
عن انس بن مالك رضى الله عنه قال: مرّ النبي صلي الله عليه وسلم بإمرأة تبكي عند قبرٍ فقال: اتقي الله واصبري، فقالت: إليك عني فإنك لم تصب بمصيبتي، ولم تعرفه، فقيل لها: إنه النبي صلي الله عليه وسلم، فأتت باب النبي فلم تجد عنده بوّابين، فقالت: لم أعرفك، فقال إنما الصبر عند الصدمة الأولى"
Анас ибн Молик (р.а.)дан ривоят қилинади. Набий (с.а.в.) қабр олдида йиғлаб ўтирган аёлнинг ёнидан ўтаётиб, “Аллоҳдан қўрқ ва сабр қил!” дедилар. У аёл: Нари тур! Менинг каби сенга мусибат етмаган! деди. Аёл у зотни танимаган эди. У аёлга: “(Сен гаплашган зот) Пайғамбар (с.а.в.) эдилар”, дейилди. У аёл ўша заҳотиёқ онхазратнинг эшиклари олдига келди. Ва етиб бориб эшиклари олдида қўриқчиларни кўрмади ва у зотга: Сизни танимабман, деди. Шунда у зот: “Албатта сабр биринчи зарбададир”, дедилар.
Шарҳ: Расулуллоҳ (с.а.в.) қабрларни зиёрат қила туриб бир аёлни кўриб қолдилар. У аёл ёш гўдаги вафот этгани учун йиғлаётган эди. Расулуллоҳ (с.а.в.) у аёл ноўрин йиғлаётганини кўриб, унга юзландилар-да, ислоҳ қилиш мақсадида сабр ва тақвога чақирдилар. Лекин мусибат у аёлга қаттиқ таъсир қилиб, хитоб қилган кишини танимасдан, нолойиқ сўзлар билан жавоб қилди. Бундай жавобни кутиб олиш Расулуллоҳ (с.а.в.) улуғ мақомларига тўғри келмас эди. У аёл: “Менинг каби мусибатга йўлиқмагансан, агар йўлиқганингда хис қилган бўлар эдинг”, деди. Лекин Расулуллоҳ (с.а.в.) аёлнинг муомаласи учун афв ва кечиримлик билан рўпара бўлдилар. Аёл бироз турганидан кейин унга, ҳозиргина суҳбат қурган кимса Расулуллоҳ (с.а.в.) эдилар, деб хабар берилган эди, аёл гўёки ўлган кишидек ўзини ҳис қилди. Сўнгра қилган ишини тўғрилаб узр сўраш учун Расулуллоҳ (с.а.в.) уйларига шошиб борди. Лекин яқинлашган сари уни ҳайбат ва хавф босар эди. Бориб қараса подшоҳ ва амирларга ўхшаб у зотнинг эшиклари олдида дарвозабон ва қўриқчиларни кўрмади. Аёл ҳаё ва қўрқинч билан кириб у зотдан танимай қолибман, деб узр айтди. Расулуллоҳ (с.а.в.) эса унга энг яхши зарбулмасал бўлиб, насиҳат услубида узрини қабул қилдилар. Чунки у зот ҳеч қачон ўзлари учун ғазаб қилмасдилар. Фақатгина у аёлдан йўқотган нарсаси учун сабр қилиб, Аллоҳ ҳузуридаги савобга эришиб қолишни талаб қилдилар холос. Албатта ҳақиқий сабр аввалги дафъада ҳақиқий бўлишини ҳам уқтирдилар.
|
