عن عائشة رضى الله عنها قالت: "إن كان رسول الله صلى الله عليه وسلم ليدع العمل وهو يحب أن يعملَ به خشية أن يعمل الناس به فَيُفرَض عليهم،  وما سَبَّحَ رسولُ الله صلى الله عليه وسلم سُبْحَةَ الضحى قَطُّ وإِنّى لأسَبِّحُهَا"

Оиша (р.а.)дан ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.) ўзлари бажаришни яхши кўрган амални одамлар олдида тарк қилардилар. Чунки ўша нарса одамларга фарз бўлиб қолишидан қўрқиб шундай қилардилар.  Расулуллоҳ  (с.а.в.) Зуҳо намозидаги тасбеҳни айтсалар мен ҳам албатта уни айтар эдим”, дедилар.
Шарҳ: Таҳажжуд – уйқуни тарк қилди, деганидир. Таҳажжуд хос қилиб кечаси одамлар ухлагандаги хос намозга айтилади. Расулуллоҳ (с.а.в.) кечасидаги (таҳажжуд) намозни масжидда адо қилдилар. Одамлар эса у зотнинг орқаларида адо этишди. Лекин масжидда ҳар доим жамоат бўлиб ўқисалар одамлар ҳам у зотга эргашиб ҳар доим ўқишса Аллоҳ умматга фарз қилиб кейин уммат у фарзни бажара олмасдан камчиликка йўл қўйишларидан қўрқиб масжидда адо қилишни тўхтатиб қўйдилар. Расулуллоҳ (с.а.в.) бу ишлари билан умматларига фақат енгилликни ирода қилдилар. Сўнгра Оиша (р.а.) Расулуллоҳ (с.а.в.)ни одамларга енгиллик хоҳлаб қилган бошқа бир амалларини мисол қилмоқдалар. Ўша намоз зуҳо намози бўлиб, Расулуллоҳ (с.а.в.) уни машруъ эканини баён қилиш учунгина ўқирдилар. Оиша (р.а.) буни билардилар. Шунинг учун у намозни адо этиш билан бирга Расулуллоҳ (с.а.в.) доим адо қилмаганларини ҳам айтардилар.